ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ

"O έρωτας γλυκέ μου άνθρωπε σου έλεγα έρχεται πάντα καμουφλαρισμένος…"

Φοράει τα καλά του, χαμογελάει σαν ήλιος και σε καίει πριν το καταλάβεις.
Η αγκαλιά του σε κάνει να λιγώνεσαι από επιθυμία και πόθο αλλά τα χέρια του
είναι αόρατα μαχαίρια που σε κόβουν κομματάκι-κομματάκι και ο πόνος είναι τόσο
γλυκός στην αρχή που δεν τον καταλαβαίνεις παρά μόνο όταν φτάσεις στο σημείο
να μετράς φλέβες ανάπηρες πάνω σου και ξαφνικά να βουλιάζεις στο ίδιο σου το αίμα.
Πριν τον γευτούμε παρακαλάμε για έναν τέτοιο “θάνατο” αλλά η ωρίμανση έρχεται
πολύ γρήγορα μέσα από τον πόνο που μας χαρίζεται στην αρχή φειδωλά και μετά
με δόσεις που ο οργανισμός δεν αντέχει..
Πάντως, το ομολογώ, εμείς οι άνθρωποι γεννηθήκαμε με το μικρόβιο του μαζοχισμού
στα κύτταρα μας.

Μετά από μπόλικο σύρσιμο στα πατώματα και κλάμα-βροχή 

επιδιώκουμε πάλι φουρτούνες !!
Αποζητάμε τον έρωτα όπως ο ναρκομανής την δόση του!
Τώρα θα μου πεις…. ούτε στον παράδεισο δεν κάνει ο άνθρωπος μόνος του, 

αλλά τόσος πόνος και λύπη τα αξίζει όλα αυτά ;
Kι αυτή η καρδιά μας επιδιώκει να χτυπά πάντα σε ρυθμούς ταγκό 

ασχέτως αν δεν ξέρει τα βήματα.
Εγώ πάντα φοβόμουν αυτόν τον χορό, ίσως γιατί από το πολύ κάψιμο 

πονούσαν οι πατούσες μου, ίσως γιατί οι αντοχές είχαν εξαντληθεί.
Βέβαια, θα μου πεις πάλι, αν φοβάσαι τον έρωτα είναι σαν να φοβάσαι 

την ίδια την ζωή, εγώ όμως θα σου απαντήσω, δεν ξέρω τι φοβάμαι περισσότερο.. 

με την ζωή πετάω αλλά με τον έρωτα χάνομαι, ταξίδι κανονικό 

και η πτήση φέρνει πάντα και την προσγείωση!
Αν πετούσα καθ’όλη την διάρκεια της ζωής μου δεν θα ήμουν άνθρωπος , 

πουλί θα ήμουν !!!
Θα πω ψέματα αν πω πως δεν θέλω να βρω κορμί να με φιλοξενήσει,

 που να το βρεις όμως σήμερα… το “ενοίκιο” στοιχίζει ακριβά.
Είπαμε να νιώσουμε τον έρωτα όχι όμως να ξεπουληθούμε κιόλας!
Δεύτερη ψυχή δεν έχει μετά!

Δύσκολες οι σχέσεις σήμερα, κι ακόμα πιιο δύσκολοι οι άνθρωποι 

που έμαθαν στα πολλά και ξέχασαν τα λίγα ...


ΝΙΚΗ ΤΑΓΚΑΛΟΥ