Στα δικά σου "σ'αγαπώ" κρεμάστηκα,
αλλά το σκοινί το άφησες να χαλαρώσει τόσο
που τσακίστηκα στο κενό
και ακόμα δεν έχω προσγειωθεί πουθενά.
Ακόμα αιωρούμαι
και προσπαθώ να πιάσω στο κενό τις λέξεις,
αυτές που με αγαπούσαν.
Κλείνω τα μάτια μου,
νιώθω την παγωνιά της πτώσης,
την πίκρα της απουσίας
και δεν σκέφτομαι καν πως πέφτω.
Η πτώση για μένα έχει ήδη επέλθει.
Πέφτω...
δεν ξέρω τι άλλο θα μου φέρει η πρόσκρουση με το έδαφος,
δεν ξέρω καν αν θα μαι ζωντανή ώσπου να το βρω..
Πέφτω...
και ο χρόνος δεν έχει πια σημασία,
ούτε καν το κορμί μου που θα διαλυθεί εντός ολίγου.
Πρόλαβα και φύλαξα την καρδιά και την ψυχή μου αλλού.
Μέσα σου ...
ΝΙΚΗ ΤΑΓΚΑΛΟΥ