Aναρωτιέμαι .. πόση δύναμη έχουν τα φαντάσματα
και πως γίνεται ο θάνατος να σου μιλάει πριν τον συναντήσεις.
Δεν μου πήρε κανείς τίποτα αλλά ώρες-ώρες νιώθω τόσο άδεια.
Κι αυτή η καρδιά μου....
χωράφι είναι και φυτρώνουν συνεχώς αγκάθια πάνω της ;
Θα με σκοτώσουν κάποτε το ξέρω,
γιατί δεν έμαθα ποτέ ότι και η καρδιά ακόμα έχει όρια.
Τα αγκάθια πληθαίνουν και οι αντοχές λιγοστεύουν
και οι λύπες γλυκά μου μιλούν γιατί κλαίνε κι αυτές μαζί μου.
Κοιμάμαι σε ουρανό και ξυπνάω σε πάτωμα
και κρυώνω...
Θα μπορούσα να σκεπαστώ άλλα δεν έχω άλλες αντοχές.
NIKH TAΓΚΑΛΟΥ