ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Eγώ κάθε βράδυ θα με καταστρέφω κομμάτι-κομμάτι.

Θα με πετάω στα σκυλιά έξω από την πόρτα μου.
Θα κοιμάμαι σε διαφορετικά κρεβάτια, θα με αγγίζουν διαφορετικά χέρια.
Όμως από μέσα μου θα ξεριζώσω αυτόν τον έναν.
Αυτόν που βίαια με σκότωσε την ίδια ώρα που μου έλεγε “σε αγαπώ”.
Eγώ κάθε βράδυ θα κρεμάω το κεφάλι μου και σε διαφορετικό σκοινί,για να διαλύεται το μυαλό μου που θυμάται.Θα ξερνάω κάθε βράδυ τους βρώμικους έρωτες που δεν υπόσχονται τίποτα.Θα δίνω τα χείλη μου σε αόρατα στόματα.
Όμως αυτός θα πεθάνει, όπως πέθανα εγώ.
Αυτός θα εξατμιστεί όπως νερό έγινα εγώ.
Στο υπόσχομαι…
Όπως κάποτε σου υποσχέθηκα ότι θα σε αγαπώ για πάντα.
Στο υπόσχομαι…
Θα σε ξεριζώσω όπως τις ρίζες μου έκοψες εσύ.
Eίναι εύκολο ξέρεις …
Δεν νιώθω πια τίποτα.
Δεν νιώθω θάνατο, δεν νιώθω χαρά, δεν νιώθω έρωτα.
Κάθε βράδυ, θα ουρλιάζω σαν λύκος και θα κόβω την σάρκα μου.
Δεν νιώθω τίποτα…
Tα στήθη μου κομμένα, αιμορραγούν. Ακρωτηριασμένη.
Δεν νιώθω τίποτα...
Και όλα τώρα πια, αθόρυβα, σαν την ψυχή μου που κοιμήθηκε.

Κάθε βράδυ θα είμαι μια άλλη και κάθε πρωί θα μπαίνω στο χώμα που μου έστρωσες.

To κερί που άναβα κάθε βράδυ έσβησε, αυτό που με επισκεπτόταν κάθε νύχτα, έφυγε. Ο θόρυβος έπαψε. 
Τα κλειδιά πίσω από την πόρτα, έπεσαν κάτω και σιώπησαν.

Oι εφιάλτες με αγάπησαν. Δεν θέλω να κοιμάμαι.

Tα αυτιά μου τρέχουν αίμα από τα ανθρώπινα λόγια που άκουσαν.

Ούτε ζωή, ούτε θάνατος. Αιχμάλωτη κάπου στη μέση.

Το έγκλημα έχει ολοκληρωθεί, η αυτοκτονία επαναλαμβάνεται κάθε βράδυ...