Δεν χρωστάω άστρα σε κανέναν,
δεν απαιτώ να μου χαριστούν
και δεν μοιρολογώ για αυτά που δεν έχω.
Κάτι ουρανούς έχω βάλει στο μάτι να κατακτήσω
αλλά θα το κάνω κι αυτό αθόρυβα και με σεβασμό.
Την μοναξιά μου την κρατώ στην παλάμη μου ηθελημένα.
Όχι γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι,
γιατί δυσκολεύομαι να τους ακουλουθήσω.
Και η μελαγχολία που όλοι κατακρίνουν εμένα μου δίνει γνώση.
Μου δίνει χώρο και χρόνο να καταλάβω τι θέλω
και πως μπορώ να το αποκτήσω.
Έχω πράγματα μέσα μου που δεν τα έχω ξοδέψει ακόμα.
Έχω πράγματα που ψάχνουν αποδέκτη.
Σπαρακτικά νιώθω οτι οι άλλοι δεν έχουν αντιληφθεί καν.
Υπάρχουν μόνο κάτι μικρές ώρες που μπερδεύομαι
και δεν ξέρω τι έχω μέσα μου,
δεν ξέρω ποιον να πείσω για το αν είμαι καλά ή οχι,
δεν ξερω αν ο κόσμος περιλαμβάνει και εμένα,
δεν ξέρω αν η καρδιά μου με κοροιδεύει για να μην με αποτελειώσει..
Πόσα πράγματα δεν ξέρω κι ακόμα τα αναζητώ ...