Βάφτισέ με “πάθος”.
Άσε με να κοινωνήσω απ’ τα δικά σου χείλη,
σπρώξε λίγο τις στιγμές που με πλησιάζουν
και κλείδωσέ με στον δικό σου αέρα.
Παίξε με τις δικές μου επιθυμίες,
άγγιξε τα χέρια που με ακουμπούν,
θαύμασε τα μυαλά που με συναρπάζουν.
Δεν φοβάμαι μήπως δεν με χωρέσεις,
φοβάμαι μήπως δεν σου φτάσω.
Δεν φοβάμαι να πέσω στον λήθαργο των ονείρων μου,
φοβάμαι μήπως κι αυτά με ξυπνήσουν.
Βάφτισέ με και θα σου δοθώ σαν άγιο σώμα.
Κι όταν η πράξη αυτή φτάσει στο τέλος της,
το ποίημα θα έχει ολοκληρωθεί…
ΝΙΚΗ ΤΑΓΚΑΛΟΥ