Φοβάμαι πως δεν θα λάμπουν τα αστέρια
αν εσύ δεν τα κοιτάς.
Φοβάμαι πως δεν θα ανθίζουν τα λουλούδια
αν εσύ δεν τα μυρίζεις.
Φοβάμαι πως δεν θα ανατέλλει ο ήλιος
αν δεν περιμένει εσένα να φωτίσει.
Τόσοι φόβοι και τόσα ερωτήματα.
Εσύ θα υπάρχεις για όλα αυτά να σε περιμένουν ;
Θα υπάρχεις για εμένα να σε αγαπώ ;
Θα χαϊδεύεις τα δικά μου χέρια
που περιμένουν σαν τρελά να σε αγγίξουν ;
Γέμισε η ζωή μου φόβους και ερωτήματα
κι όλα αυτά γιατί δεν μπορεί να υπάρχει αν εσύ δεν την επιβεβαιώνεις.
Δεν μπορεί να αναπνέει αν εσύ δεν στηρίζεις αυτήν την αναπνοή.
Δεν μπορεί να ξαπλώνει σ ένα κρεβάτι αν εσύ πρώτα δεν το
έχεις γεμίσει με όνειρα.
Σκέψου…
Δεν μπορώ να ζω χωρίς τον άνθρωπο που μετατρέπει την
ζωή μου σε ποίηση με μια μόνο γλυκιά του λέξη.
Σκέψου σε παρακαλώ …
Γιατί εγώ όλα αυτά δεν τα θέλω χωρίς εσένα.
ΝΙΚΗ ΤΑΓΚΑΛΟΥ